Αγωγή Στην Μάχη Σώμα Με Σώμα©
Hand To Hand Short Work Combat©
The Spartan Agoge Warrior Way©
Real Life Fighting Skill™
Get Tough Or Die Trying™
The Killer Instinct Project™
Fight For Your Right
Everywhere Everyday Every Moment
Anybody Anytime Anywhere
Battle Ready Mindset
Fight or Flight Response
One Strike Certain Death
Bare Knuckle Fighting
No Rules
No Gloves
No Rounds
No Time Limit
No Tapout
No Weight Classes
No Age Divisions
No Medals
No Steroids
No Sponsors
Si Vis Pacem Para Bellum
Δράση – Αντίδραση
από την θεωρία στην πράξη της μάχης φυγής
«Για κάθε δράση μιας δύναμης, υπάρχει μια ίση και αντίθετη δύναμη αντίδρασης»
Νόμος Δράσης – Αντίδρασης. Τρίτος νόμος Νεύτωνα
«εκπαιδεύσου όπως θα μάχεσαι, διότι θα μάχεσαι όπως έχεις εκπαιδευτεί»
«Δεν πρέπει να εμπλακείς σε μάχη με κανέναν, αλλά εάν χρειαστεί να το κάνεις τότε πρέπει να νικήσεις»
AΡΧΗ ΓΑΡ ΤΟΥ ΝΙΚΑΝ ΤΟ ΘΑΡΡΕΙΝ – Πλούταρχος από Βοιωτία, 46 – 127 μ.χ.
«Στην μονομαχία δεν πρέπει να υπολογιστεί καθόλου η παρουσία του εχθρού και δεν πρέπει να του αφεθεί περιθώριο ούτε για ανάσα. Είναι πολύ σημαντικό να τον συντρίψετε αμέσως.» Miyamoto Musashi, Go Rin No Sho.
Η αγωγή σε τακτικές μάχης σώμα με σώμα και το ασυμβίβαστο των ανατολικών πολεμικών τεχνών με την ορθόδοξη πίστη και το Ελληνικό πνεύμα
Οι ακόλουθες διατυπώσεις είναι μια καθαρά προσωπική άποψη και τοποθέτηση σχετικά με το θέμα των ανατολικών πολεμικών τεχνών και τις μαχητικές τέχνες, και επ’ ουδενί δεν στοχεύει να θίξει ή να πληγώσει συγκεκριμένα πρόσωπα. Άλλωστε η ενασχόληση μου και έρευνα με αυτές τις τέχνες από το 1983 με καθιστούν τον κύριο στόχο των ιδίων των συμπερασμάτων μου.
Οφείλω όμως να μοιραστώ την εμπειρία μου αυτή, μέσα από τις ψυχοσωματικές βλάβες που υπέστηκα, προς αποφυγή των ιδίων λαθών από ανθρώπους και ψυχές που ακόμα δεν ζημιώθηκαν.
Επίσης στοιχειοθετώ την μηχανική της μάχης μέσα από μια μέθοδο που δεν χρήζει ανάγκης δασκάλου ή μαθητού και σχετίζετε με καταστάσεις άμεσης αντίδρασης.
Οι ανατολικές πολεμικές τέχνες εισήχθησαν στην δύση, και κατ’ επέκταση στην Ευρώπη, τους τελευταίους δύο αιώνες, καθοδηγούμενες και με συγκεκριμένο βεβαίως σκοπό, με ιδιαίτερη έξαρση την περίοδο μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Για κάθε ενδιαφερόμενο σχετικά με τους υποχθόνιους σκοπούς αυτών των τεχνών καθώς και για την ιστορική προσέγγιση τους σας προτείνω να διαβάσετε τρία αξιόλογα βιβλία, από τα δεκάδες που υπάρχουν πλέον.
– Σύγχρονες αιρέσεις μια πραγματική απειλή, Μοναχού Αρσενίου Βλιαγκόφτη από τις εκδόσεις παρακαταθήκη
– Η αλήθεια για τις πολεμικές τέχνες, Μαρίας Δημητριάδου εκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος
– Οι Γκουρού, ο Νέος και ο Γέροντας Παΐσιος, Διονυσίου Φαρασιώτη εκδόσεις Θεσσαλονίκη
Στην αγωγή της μάχης σώμα με σώμα οι καταβολές μας στην σημερινή κοινωνία σχετίζονται με τις μαχητικές τέχνες και τις εισαγόμενες αυτοαποκαλούμενες πολεμικές τέχνες, ασιατικής – ανατολικής συνήθως καταγωγής, τα σύγχρονα μαχητικά αθλήματα, και τα σύγχρονα απανθίσματα συστημάτων κοντινής εμβέλειας μάχης και αυτοάμυνας στο πεδίο του δρόμου.
Ποια από αυτά όμως κατάφεραν να επιτύχουν τον στόχο της μαχητικής ή αθλητικής αγωγής και ποια αντίστοιχα απλά επιδιώκουν να επιτύχουν τους κρυφούς και πολλές φορές καταστροφικούς σκοπούς τους εις βάρος των νέων ανθρώπων που έμμεσα αναζητούν ένα δυναμικό μαχητικό άθλημα.
Όσο αναφορά τις υποτιθέμενες αυτοαποκαλούμενες πολεμικές τέχνες εξ’ ανατολής σίγουρα δεν έχουν επιτύχει κανέναν από τους δυο βασικούς σκοπούς και αξιώματα που διατυμπανίζουν, αυθυποβάλλοντας το κοινό στοχεύοντας στο υποσυνείδητο.
Πρώτον την αοριστολογική αγωγή του χαρακτήρα του ατόμου σε καλύτερο άνθρωπο δια μέσου της άσκησης στην εκάστοτε τέχνη, και την υπερβατική φώτιση.
Δόξα τω Θεώ για αυτό έχουμε εάν θελήσουμε δάσκαλο τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και την τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών την ορθόδοξη πίστη μας.
Δεύτερον την αγωγή του ασκούμενου σε έναν κατά τα άλλα ειρηνικό πολεμιστή που κάτω υπό συγκεκριμένες συνθήκες, και όταν θα υπάρξει επιτακτική ανάγκη, θα μπορέσει κάνοντας χρήση της μοναδικής του τέχνης, να κατατροπώσει τον οποιονδήποτε επιτήδειο θα επιδιώξει να επιβουλευτεί τα ιερά και τα όσια που κουβαλάει ο καθένας μας στο μυαλό του, ως προσωπικό ιδεολογικό πρότυπο ζωής.
Αβάσιμες διατυπώσεις από ανθρώπους, πέραν ελάχιστων εξαιρέσεων, που ουδέποτε έχουν εμπλακεί σε αληθινή συμπλοκή στο πραγματικό μονοπάτι του πολεμιστή που είναι ο δρόμος, και υποστηρίζουν την θέση τους χωρίς πρακτική εφαρμογή.
Σε αυτό το σημείο θα αναφερθούμε στο φαινόμενο 99%. Σε αυτές τις υποτιθέμενες σχολές μαχητικής αγωγής και πολεμικών τεχνών οι δάσκαλοι – εκπαιδευτές στο 99% των περιπτώσεων δεν έχουν, ούτε θα έχουν ποτέ, ούτε μια πραγματική συμπλοκή μάχης σώμα με σώμα σε αληθινές συνθήκες συμπλοκής με μαχητή δρόμου και στην απίθανη πιθανότητα εμπλοκής τους σε μια τέτοια μάχη σώμα με σώμα κατά 99% θα ηττηθούν οικτρά. Το 99% των δασκάλων αυτών των υποτιθέμενων πολεμικών τεχνών προσπαθούν μέσα στον τίτλο τους, τις ομοσπονδίες και τους βαθμούς τους να κρύψουν τις προσωπικές τους φοβίες και ψυχοπάθειες. Το 99% των μαθητών σε αυτές τις σχολές κατά 99% δεν θα χρειαστεί ποτέ στην ζωή τους να δοκιμάσουν την εφαρμογή αυτών που διδάσκονται, και αν χρειαστεί να εμπλακούν σε συμπλοκή ή δεχτούν αληθινή δολοφονική επίθεση κατά 99% δεν θα είναι σε θέση να εφαρμόσουν αυτά που διδάχτηκαν. Κατά 99% ο τρόπος διδασκαλίας και δομής των πολεμικών τεχνών δεν μπορεί να εκφραστεί σε εξατομικευμένο ατομικό επίπεδο με αποτέλεσμα η εκάστοτε τέχνη να αποτελεί την προσωπική έκφραση του δημιουργού της αλλά σε ποσοστό μεγαλύτερο του 99% δεν δύναται να πραγματωθεί από τον μαθητευόμενο. Το 99% των δασκάλων και μαθητών σε αυτές τις πολεμικές τέχνες συμπάσχουν από το αμφίδρομο σύνδρομο δασκάλου – υποτακτικού μαθητού με ότι καταστροφικό αυτό συνεπάγεται για το αυτεξούσιο και τον αυτοπροσδιορισμό των εξαπατημένων εξαρτώμενων υπνωτισμένων μαθητών. Το 99% αυτών των ανατολικών τεχνών έχουν εσωτεριστικό υπόβαθρο και μυητικό χαρακτήρα σε προχωρημένα επίπεδα.
μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί• εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός (Ματθ. 23,10)
Ακόμα και σε αυτή την κατεύθυνση εάν ψάξουμε δίπλα μας υπάρχουν υγιείς και Ελληνικές και δυτικές μαχητικές τέχνες όπως η πάλη freestyle & Greco-Roman wrestling, η πυγμαχία boxing, που συνδυαστικά με οποιοδήποτε δυναμική προπόνηση μπορούν να επιφέρουν εκπληκτικά αποτελέσματα στο επίπεδο της μάχης, δημιουργώντας αληθινούς και μαχητικούς άνδρες, χωρίς να θέτουν σε υψηλό κίνδυνο και να βλάπτουν την ψυχική μας ισορροπία και σωτηρία.
Σε αυτό τον τομέα έχουν επίσης επιτύχει τον σκοπό τους και τα σύγχρονα μαχητικά αθλήματα, combat sports, όπως η πάλη και ή μάχη υποταγής, submission wrestling, MMA μικτές πολεμικές τέχνες, BJJ και πολλά άλλα που δημιουργούν ρεαλιστές μαχητικούς ανθρώπους χωρίς εμπλοκές με εσωτερισμούς και μυστικισμούς και χωρίς την ανάγκη υποταγής σε αιθεροβάμονες εσωτεριστές δασκάλους.
Το αδιαμφισβήτητο δεδομένο που αρνούνται να δεχτούν οι ασκούμενοι στις πολεμικές και μαχητικές τέχνες είναι ότι μαχητής και πολεμιστής γεννιέσαι δεν γίνεσαι ασκούμενες σε κάποια πολεμική ή μαχητική τέχνη μέσα σε μια σχολή, με βασική προϋπόθεση να έχεις γενετικά ανεπτυγμένο το επίκτητο φονικό ένστικτο- killer instinct.
Ως Έλληνες και ορθόδοξοι είμαστε εμποτισμένοι από Χριστό και Ελλάδα και οι αρχές μας αυτές είναι αδιαπραγμάτευτες και ασυμβίβαστες. Ασυμβίβαστες και αντιδεολογικές επίσης είναι οι ανατολικές πολεμικές τέχνες με την Ορθόδοξη πίστη μας καθώς και με το αρχαιοελληνικό πνεύμα και ιδεώδες. Είναι ένα ακόμα συγκαλυμμένο παρακλάδι της αντίχριστης παγκοσμιοποίησης της νέας εποχής και του θλιβερού συνωμοσιολογικού φαινομένου, άκρως ανθελληνικό και με βαθύτατες ψυχοσωματικές επιπτώσεις. Κατά τον κορυφαίο ιστορικό του νεωτέρου Ελληνισμού Απόστολο Βακαλόπουλο, η ιδιοπροσωπία μας ως έθνους στα τελευταία 2000 χρόνια συνίσταται στην άρρηκτη σύνδεση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού.
Αναγνωρίζουμε το όφελος που αποκομίζουν οι ασκούμενοι στις επονομαζόμενες πολεμικές τέχνες αυτό της πειθαρχίας στην σωματική άσκηση και σκληραγώγησης που από μόνα τους αυτά αποτελούν θετικό παράγοντα στην διαπαιδαγώγηση του χαρακτήρα του ατόμου καθώς και στην αντοχή σε καταστάσεις πίεσης, μάχης κλπ.
Υπάρχει και μια άλλη μερίδα ασκούμενων σε αυτές τις πολεμικές τέχνες που πιστεύουν ότι θα βρουν την φώτιση δια μέσου ανθρωποκεντρικών εσωτεριστικών ασκήσεων και αμφίβολων τεχνασμάτων. Για αυτό το θέμα τοποθετούμαστε στο κεφάλαιο της εσωτερικής αναπνοής.
Οι πλέον ειλικρινείς είναι όσοι δηλώνουν ως ενασχόληση χόμπι της συμμετοχή τους σε αυτές τις πολεμικές τέχνες.
Βεβαίως όλα αυτά είναι μια προσωπική άποψη έπειτα από μακροχρόνια έρευνα, άσκηση και μελέτη σε αυτές τις εισαγόμενες αυτοαποκαλούμενες πολεμικές τέχνες ανά τον κόσμο και υπό την επιρροή και υποταγή σε δεκάδες επιτήδειους “δασκάλους” που πληρώθηκαν ακριβά για τις ανύπαρκτες αλλά ψυχοβλαβείς παροχές τους και με αντίτιμο βαθιά ψυχοσωματικά τραύματα όπως προανέφερα.
Αυτές όμως οι τέχνες δεν χρειάζεται να γίνονται εμπόδιο στην ενασχόληση μας με μαχητικά αθλήματα, πάλη πυγμαχία, η με τακτικές μάχης σώμα με σώμα.
Η άσκηση στην αγωγή μάχης σώμα με σώμα είναι προαιρετική και πιθανόν συμπληρωματική της Καλλισθενικής Σωματοδυναμικής Αγωγής από την οποία και υποβοηθείται χωρίς να αλληλοεξαρτώμενα. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον όρο «αυτοάμυνα» διότι αυτό δεν είναι σύμφωνο με την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία ως έννοια και πράξη.
Απευθύνετε σε ανθρώπους που έμαθαν να ασκούνται σε μαχητικές τέχνες αλλά εκτός αθλητικού ανταγωνισμού και έχουν την ικανότητα να αντέχουν στο σφυροκόπημα της πυγμής και να λειτουργούν υπό συνθήκες σωματικής και ψυχολογικής πίεσης.
Στην μάχη σώμα με σώμα δεν προσπαθούμε να προσαρμόσουμε καμία πολεμική τέχνη στην πραγματική μάχη αλλά αντιθέτως προσπαθούμε εμείς να γίνουμε ευπροσάρμοστοι στα δεδομένα και τις συνθήκες που στοιχειοθετούν την αληθινή μάχη σώμα με σώμα αλλά και στην καθημερινή μας επιβίωση σε ευρύτερο επίπεδο.
Η βάση της άσκησης στην αγωγή των τακτικών μάχης σώμα με σώμα έχει βεβαίως τεχνικού επιπέδου επιρροές από την πρακτική και την έρευνα δεκαετιών σε τέχνες και συστήματα μάχης, των οποίων δεν ενστερνιζόμαστε σε καμία περίπτωση την ηθική ή πρακτική εφαρμογή τους, καθώς και από τα αποτελέσματα στην πραγματική μάχη του δρόμου.
Δεν είναι ορθολογιστικό να αποδεχόμαστε καμία τέχνη ή σύστημα ως το απόλυτο απλά να προσπαθούμε να συμπληρώσουμε την μαχητική πρακτική γνώση που έχει διασπαστεί σε μέρη εντός αυτών.
Η τακτική που ασκούμε είναι απλά πρακτική άσκηση προσαρμοσμένη από την θεωρία στην πράξη και χωρίς τα τυπικά που περιορίζουν την ελευθερία και την συνειδησιακή λογική του ασκούμενου ανθρώπου.
– Χωρίς ζώνες και βαθμούς
– Χωρίς ύλη και επίπεδα
– Χωρίς φόρμες και στάσεις
– Χωρίς αγώνες και έπαθλα
– Χωρίς όρους και κατηγοριοποιήσεις
– Χωρίς προ- χορογράφηση
– Χωρίς κραυγές και εσωτερικές ασκήσεις
– Χωρίς εσωτερισμούς, εθιμοτυπικά, διαλογισμούς και ιεροτελεστίες
– Χωρίς διαχωρισμούς σε υποτακτικούς μαθητές και ειδήμονες δασκάλους
Στην μάχη δεν υπάρχουν κανόνες και δεν έχουμε συμφωνίες χαρακτήρων και ρόλων και σαφέστατα δεν υπάρχουν προκαθορισμένα χορογραφικά σενάρια με ανθρώπους που γνωρίζεις και μπορείς να εμπιστεύεσαι, για αυτό δεν πρέπει και δεν μπορείς να θεωρείς κανένα αντίπαλο κατώτερο σου. Να είσαι προσεκτικός με αυτούς που φαίνονται αδύναμοι. Θυμήσου ότι υπήρξαν περιπτώσεις που ένας φαινομενικά αδύναμος άνθρωπος έγινε ξαφνικά βίαιος με ολέθρια αποτελέσματα. Μην σκέφτεσαι πάρα πολύ όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μία κατάσταση, και μην περιμένεις να την αναλύσεις, μέχρι τότε μπορεί να είναι πολύ αργά.
Η όλη ουσία είναι να κάνεις με θάρρος και γρήγορα ότι είναι απαραίτητο να γίνει, όσο το δυνατόν πιο προσεκτικά και χωρίς να κρατάς τον φόβο στην καρδιά σου.
Πώς ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται & βιώνει τον φόβο
Ανταπόκριση μεγάλης διαδρομής
Όταν έρχεται αντιμέτωπος με ένα ερέθισμα, ο εγκέφαλος καταχωρεί τις πληροφορίες στον οπτικό θάλαμο. Εάν ο εγκέφαλος κρίνει ότι υπάρχει αρκετός χρόνος, το σήμα επιτρέπεται να περάσει στον οπτικό φλοιό όπου μια απόφαση μπορεί να ληφθεί συνειδητά, βασισμένος στην εμπειρία και τις προτιμήσεις. Αυτές οι ανταποκρίσεις μεγάλης διαδρομής είναι πιο αργές αλλά ακριβέστερες.
Ανταπόκριση μικρής διαδρομής
Εάν δεν υπάρχει αρκετός χρόνος να υποβληθούν σε επεξεργασία κατάλληλη οι πληροφορίες και να ληφθεί μια λογική απόφαση, το σήμα παίρνει έναν άμεσο συντομότερο δρόμο στο σημείο της αμυγδαλής, που προκαλεί μια αντανακλαστική σωματική δράση. Οι ανταποκρίσεις μικρής διαδρομής θυσιάζουν την ακρίβεια για έναν γρηγορότερο χρόνο απόκρισης.
Για να αποκτήσεις αφοβία θα πρέπει να είσαι ή κοντά στα μυστήρια του Θεού ή απλά να έχεις αγνωσία και αναισθησία σε καταστάσεις που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα σου δημιουργούσαν σωματική και συνειδησιακή ταραχή, και είναι αποτέλεσμα εμπειρίας και μετοχής σε αντίστοιχες συνθήκες.
Η καρδιά σαν όργανο παροχής του αίματος σε περιπτώσεις που ο άνθρωπος τελεί υπό φόβο, μεγάλο πάθος και σοβαρή ψυχική αδυναμία, αναγκάζεται να αυξάνει το παλμό της για να καλύπτει τις επιπλέον ανάγκες που δημιουργούνται από την ταχυκαρδία με αποτέλεσμα να τραβάει μεγάλες ποσότητες ενεργού αίματος και να αποδυναμώνει τα σημεία που χρειάζονται για την μάχη. Σε αυτό το σημείο ο οργανισμός μας αποκρινόμενος στο ερέθισμα του άγχους, και περνώντας στην φάση αντίδρασης μάχης ή φυγής Fight or Flight response παράγει μια ισχυρή ορμόνη και νευροδιαβιβαστή την αδρεναλίνη που λειτουργεί ως ασπίδα και παίζει καθοριστικό ρόλο στην προστασία του σώματος με την επίτευξη της αύξησης αντοχής σε πόνο, χτυπήματα, και πολλά αλλά.
Η αδρεναλίνη (επινεφρίνη) και η νοραδρεναλίνη (νορεπινεφρίνη), που παράγονται από τη μυελώδη μοίρα των επινεφριδίων, ονομάζονται κατεχολαμίνες και μπορούν να δράσουν είτε σαν ορμόνες είτε σαν νευροβιαβιβαστές. Οι ουσίες αυτές εκκρίνονται από το σώμα όταν αυτό βρεθεί σε κάποια στρεσογόνα κατάσταση όπως το να βρεθείς στα δύο μέτρα από ένα λιοντάρι. Eκκρίνονται για να προετοιμάσουν το σώμα για το αντιδραστικό φαινόμενο που αναφέραμε fight or flight – μάχη ή φυγή.
Η απάντηση του σώματος σε αυτές τις ορμόνες είναι: Αύξηση της ταχύτητας με την οποία χτυπά η καρδιά έτσι ώστε να μεταφέρεται περισσότερο καθαρό αίμα (το οποίο περιέχει το οξυγόνο) από αυτήν στους μυς και ακάθαρτο (που περιέχει το διοξείδιο του άνθρακα) από τους μυς στους πνεύμονες. Το οποίο συνεπάγεται και αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Μεγαλώνει την διάμετρο των βρόγχων και των βρογχιδίων στους πνεύμονες ώστε να επιταχύνεται ο ρυθμός αναπνοής. Συστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία στην επιφάνεια του δέρματος ώστε να πηγαίνει λιγότερο αίμα στο δέρμα ώστε σε περίπτωση που πληγωθείς στην μάχη να μην πεθάνεις από αιμορραγία.
Διαστέλλει της αρτηρίες στους μυς ώστε να τροφοδοτούνται με περισσότερο αίμα (οξυγόνο + ενέργεια) για ευνόητους λόγους. Επίσης δίνει σήμα ετοιμότητας στους μυς ώστε να ενεργοποιηθούν περισσότερες μυϊκές ίνες όταν δοθεί η εντολή για κίνηση εξου και η αυξημένη δύναμη που παρουσιάζεται υπό την επίδραση αυτών των ουσιών. Όλοι έχουμε ακούσει για την μαμά που σηκώνει το αυτοκίνητο για να σώσει το παιδί της. Συνήθως δεν είναι και τόσο δραματικά τα κέρδη στην δύναμη.
Μέσω της λιπόλυσης και της γλυκογονόλυσης φροντίζει ώστε να παράγεται με πιο γρήγορο ρυθμό ενέργεια για να υπάρχει έτοιμη σε περίπτωση που την χρειαστεί το σώμα. Αυξάνει την δυνατότητα συγκέντρωσης και διαστέλλει τις κόρες των ματιών. Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι κύριες λειτουργίες των κατεχολαμινών στο σώμα.
Απλουστευμένα, επιγραμματικά και συνοπτικά σε επιστημονικό επίπεδο να δούμε τι συμβαίνει στο σώμα όταν τελεί υπό στρες, δανειζόμενοι άρθρο του physio.gr
Το ανθρώπινο σώμα είναι γενετικά προγραμματισμένο να ανταποκρίνεται σε στρεσογόνες καταστάσεις, ενεργοποιώντας ένα τμήμα του εγκεφάλου, γνωστό ως μεταιχμιακό σύστημα, το οποίο είναι υπεύθυνο για την συναισθηματική αντίδραση “μάχης ή φυγής”.
• Το μεταιχμιακό σύστημα ελέγχει το κύκλωμα του χρόνιου πόνου και των συναισθημάτων. Στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο τμήμα του ελέγχεται από το υποσυνείδητο και λιγότερο από το συνειδητό του ανθρώπου. Το μεταιχμιακό σύστημα περιλαμβάνει πολλά επί μέρους τμήματα: την αμυγδαλή, τον ιππόκαμπο, την ψαλίδα, τα μαστοειδή σωμάτια, την υπόφυση, τον υποθάλαμο, τον έλικα προσαγωγίου, τον προμετωπιαίο φλοιό, το νησιδιακό φλοιό και τα βασικά γάγγλια.
• Σε καταστάσεις stress, μέσω της αντίδρασης του μεταιχμιακού συστήματος, το σώμα απελευθερώνει ορμόνες, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται ταχύπνοια, εφίδρωση, ταχυπαλμία, μυϊκός σπασμός, δύσκαμπτες αρθρώσεις, ή άλλες καταστάσεις που σχετίζονται με την «αντίδραση μάχης ή φυγής».
• Επίσης, είναι γεγονός ότι έχουμε δύο ‘φυσικούς’ Εγκεφάλους. Οι περισσότεροι είμαστε εξοικειωμένοι με τον Εγκέφαλο που βρίσκεται στο κρανίο. Υπάρχει, όμως, και ένας δεύτερος Εγκέφαλος, στα έντερα. Πρόκειται για τον “εντερικό Εγκέφαλο”, ο οποίος περιέχει νεύρα και νευροδιαβιβαστές παρόμοιους μ’ εκείνους που βρίσκονται στον Εγκέφαλο του κρανίου.
Το βασικότερο, ιδεολογικά πάντα σημείο, στο οποίο πρέπει να ασκούμαστε είναι η έννοια του kill with one blow “θάνατος με μία πυγμή ” ή one strike certain death “ένα χτύπημα βέβαιος θάνατος” και αυτό γιατί στην πραγματική μάχη με πολλούς αντιπάλους η μόνη πιθανότητα για επιβίωση είναι να μπορείς με ένα και μόνο χτύπημα να τελειώνεις την μάχη με κάθε αντίπαλο. Μια ικανότητα που είχαν οι παλαιοί μαχητές και χάθηκε με το πέρασμα του χρόνου μετατρέποντας τις μαχητικές τέχνες σε αθλήματα επιβολής.
Υπάρχουν μαχητές του δρόμου και στις μέρες μας που έχουν αυτήν την ικανότητα χωρίς να έχουν καμία σχέση με πολεμικές τέχνες και ανάλογες ενασχολήσεις.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να έχουμε πάντοτε κατά νου ότι στην πραγματική μάχη δεν έχουμε περιθώρια λάθους ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε με δυνατότερους και πλέον εξειδικευμένους στην μάχη του δρόμου ανθρώπους, και όχι αντιπάλους, όπως οι πολεμικές τέχνες προσπαθούν να μας προκαταβάλλουν.
Πια θα ήταν η έκβαση της μάχης σας έναντι ενός και μόνο ανθρώπου που είναι εκτός ελέγχου και θέλει πραγματικά να σας βλάψει και τυγχάνει να είναι δεκάδες κιλά μυϊκής μάζας επιπλέον από εσάς με εκατοντάδες μάχες στον πεδίο του δρόμου, επιπέδου ασκούμενος σε μαχητικές τέχνες και πιθανόν υπό την επιρροή διεγερτικών ουσιών?
Η έννοια του “ένα χτύπημα βέβαιος θάνατος” δεν επικεντρώνεται σε σωματικό επίπεδο ούτε αναφέρετε στον σωματικό θάνατο δια της τιμωρίας, μη γένοιτο, αλλά στοχεύει στην ίαση των ουσιαστικών πηγών στις εξωτερικευμένες εμπάθειες που οδηγούν τον άνθρωπο σε βίαιες καταστάσεις.
Σε κάποιους κύκλους ορθοδόξων Ρώσων ασκούμενων στις μαχητικές τέχνες υπάρχει το ρητό “hitting for healing” πυγμή ίασης βασισμένο στην λογική της θεραπείας με την μορφή κάθαρσης δια μέσο του χτυπήματος, τόσο σε σωματικό, όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο.
Η τεχνική της μιας πυγμής στηρίζετε σε τρεις βασικές αρχές, ζωτικά χτυπήματα σε ζωτικά σημεία με χρήση όλης της ζωτικής μας βιοενέργειας, ζώσης μορφής ενέργεια, και ενεργειακού δυναμικού και με την κινητική συμμετοχή όλου του σώματος, συνδυαστικά με την τεχνική του βαλλιστικού χτυπήματος μαστίγιου – σφυριού.
Στο συναισθηματικό επίπεδο θα πρέπει να φτάσουμε στην καρδιακή και νοητική αταραξία και αφοβία ώστε να μην επηρεάζεται η αποτελεσματικότητα των βασικών μαχητικών αρχών.
Η πυγμή σαν αποτέλεσμα θα πρέπει να προσομοιάζετε με μια σφαίρα όπλου μεγάλου διαμετρήματος. Ποια στοιχεία συντελούν στην επίτευξη του πλήγματος μιας σφαίρας?
– χρειάζεται ένα όπλο – το σώμα μας
– χρειάζεται ο επικρουστήρας του όπλου – το κίνητρο, ο λόγος και η αιτία για να παράσχουμε ένα χτύπημα
– απαιτείται το καψούλι και η εκρηκτική ύλη που θα πυροδοτήσει και θα προωθήσει τροφοδοτώντας την σφαίρα – το βιοενεργειακό μας δυναμικό και η θέληση σε συνδυασμό με την εκρηκτικότητα
– επιβάλλεται η ταχύτητα για να υπάρχει βαλλιστικό κέρδος και διατριτικότητα από την σφαίρα – άσκηση σε ταχυδύναμη και κυρίως σε διαπεραστικά διεισδυτικά χτυπήματα σφύρας
– είναι αναγκαία η σωστή λειτουργική των κινητών μερών του κλείστρου χωρίς εμπλοκές – κίνηση του εκκρεμούς βαδίσματος με σχηματισμό των χρηστικών αρθρώσεων χωρίς την εμπλοκή ασυμβίβαστων κλειδώσεων
– χρειάζεται η κάνη του όπλου για να οδηγήσει την σφαίρα – τα άκρα που οδηγούν την πυγμή ή το λάκτισμα αντίστοιχα
– τέλος έχει σημασία το υλικό η σκληρότητα και το σχήμα του βλήματος μιας σφαίρας καθώς και διατρητική ικανότητα του εκάστοτε διαμετρήματος που στην προκειμένη περίπτωση δημιουργεί μια μικρή τρύπα στο σημείο από όπου εισέρχεται και ένα μεγάλο ανομοιογενές άνοιγμα στο σημείο από όπου εξέρχεται και εκτονώνετε – εδώ συνοψίζεται και όλη η ουσία της άσκησης των πυγμών και λακτισμάτων που πρέπει να δημιουργεί κλειστές αλυσίδες στις αρθρώσεις που γίνετε χρήση με σχηματισμό πριν ακριβώς την κρούση
– για να έχει καταλυτικά αποτελέσματα το πλήγμα της σφαίρας θα πρέπει να επιτύχει όλα τα άνω μαζί με την ευστοχία σε ζωτικό σημείο – επικέντρωση σε ζωτικά σημεία, με βασικές γνώσεις ανατομίας, βιομηχανικής και κινησιολογίας.
Σε πραγματικές συνθήκες δεν υπάρχει χρόνος ούτε σκέψη όλα γίνονται μηχανικά με βάση την μεθοδολογία της ασκήσεως που κάνουμε και της πρακτικής εμπειρίας. Σε αυτή την κατάσταση το μόνο σημαντικό είναι η διαισθητική αντανακλαστική και ενστικτώδης υποσυνείδητη δράση-αντίδραση, ο τρίτος νόμος δράσης-αντίδρασης του Νεύτωνα – για κάθε δράση μιας δύναμης, υπάρχει μια ίση και αντίθετη δύναμη αντίδρασης, σε πρώτο χρόνο άκρως αιφνιδιαστικά που λειτουργεί χωρίς προγραμματισμένη λογική και συναίσθημα και στηρίζεται στην υψηλή τεχνική κατάρτιση και στην κατά δύναμη ακλόνητη καρδιά – αφοβία καθώς και στην νοητική αταραξία. Αυτά συνδυαστικά πάντα με την ικανότητα της ενιαίας αντίληψης της κίνησης και του χώρου.
Μεγίστης σημασίας στην μάχη είναι η αποφυγή οποιασδήποτε μορφής πάλης, κυρίως εδάφους η οποία μπορεί να αποβεί μοιραία σε συνθήκες αληθινής μάχης αλλά ακόμα και η ορθοπάλη σε κοντινή εμβέλεια, και αντί αυτού θα πρέπει να εντρυφήσουμε στην τακτική της αιφνίδιας εμπλοκής και απεμπλοκής.
Σε ανάλογες περιπτώσεις θα πρέπει να έχουμε επίσης σαν αρχή την λογική, του μεγαλύτερου ξιφομάχου της Ιαπωνίας, ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση άρα αν έχεις χρόνο να αμυνθείς τότε καλύτερα να επιτεθείς σε ένα χρόνο χωρίς σκέψη.
Θα πρέπει να μάθουμε να είμαστε σαν το νερό που ρέει, όταν συναντά εμπόδια ελίσσεται αλλά το ίδιο όταν πέφτει με ορμή από ύψος μπορεί να γίνει καταστροφικό.
Μην αντιπαραθέτετε ποτέ την δύναμη ενάντια στην δύναμη διότι πάντα υπάρχει κάποιος πιο δυνατός από εσάς. Η τεχνική σας κατάρτιση θα σας οδηγήσει, συν το χρόνο, στο επιθυμητό επίπεδο.
Όταν κάποιος κατανοήσει τα τεχνικά χαρακτηριστικά της μάχης μπορεί να αντιληφθεί την πρακτική έννοια αυτής και να την προσαρμόσει καθολικά στην καθημερινή του ζωή απελευθερωμένος πλέον από τεχνικές και τύπους.
Το μυστικό είναι η υπομονή, και η συνεχής άσκηση και επανάληψη, η οποία είναι αληθινός δάσκαλος και κτίζει τις ψυχές μας σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή. Ο μοναδικός και πραγματικός σας δάσκαλος είναι η ίδια σας η άσκηση και εμπειρία, και η κατανόηση του εαυτού σας.
Σκοπός και Αποστολή
Σκοπός της άσκησης σε αυτή την μαχητική τέχνη για εμάς τους Ελληνορθόδοξους θα πρέπει να είναι η πλέον ρεαλιστική προσέγγιση σε σχέση με την αληθινή μάχη σώμα με σώμα με την καλύτερη τεχνικά μέθοδο, εκμεταλλευόμενοι όλες τις δυνατές λειτουργίες του ανθρωπίνου σώματος, χωρίς καμία εμπλοκή σε εσωτεριστικές ασκήσεις.
Βασική αρχή της τέχνης είναι η λογική ότι μπορούμε να εμπλακούμε σε πραγματική μάχη – συμπλοκή μόνο σε περίπτωση που έχουμε δίκαιο και βρισκόμαστε σε κατάσταση άμυνας – επιβίωσης εμείς ή κάποιο πρόσωπο που δεν δύναται να υπερασπιστεί τον εαυτό του και βρίσκετε με την σειρά του σε απόλυτη ανάγκη, και δεν υπάρχει δυνατότητα διαφυγής και αποφυγής, διότι τότε και μόνο υφίσταται το κίνητρο της δράσης που επιφέρει το δραστικό αποτέλεσμα της αντίδρασης.
Σε αυτή την βάση θα πρέπει να ασκούμαστε, και ο ύψιστος σκοπός είναι ακόμα και αν χρειαστεί να εμπλακούμε θα πρέπει να μπορούμε να το κάνουμε χωρίς θυμό και οργή, στοιχεία τα οποία υποβιβάζουν την ανθρώπινη φύση μας. Αντί αυτού πρέπει να έχουμε σαν όριο υπομονής αυτό που αναφέρεται ως ιερή αγανάκτηση και μας προφυλάγει από το να πέσουμε σε δειλία. Σχετικά με αυτό το σημείο, των ορίων της υπομονής και της ανοχής, μπορούμε να βρούμε πληροφορίες εκτενείς και Θεόπνευστες σε κείμενα των Αγίων πατέρων της εκκλησίας μας.
Παραθέτουμε, όπως είναι ακριβώς γραμμένο, ένα σχετικό λόγο του Αγάπιου μοναχού από το έργο του «Αμαρτωλών σωτηρία» κεφάλαιο ΙΑ’ – “Περί θυμού και οργής”.
«Ο θυμός είναι μια όρεξις εκδικήσεως, και ημπορεί να είναι καλός και κακός. Καλός θυμός είναι, όταν κάμνης πρεπουμένην εκδίκησιν, δια να διορθώσης πταίσιμον, ή να φυλάξης δικαιοσύνην. Και ούτος ο θυμός, ωσάν λογικός και δίκαιος, ού μόνον δεν είναι αμάρτημα, αλλά και μισθόν έχεις, μάλιστα δέ να μή θυμωθής, όταν έχεις αιτίαν νόμιμον και έχεις οφφίκιον και χρέος επάνω σου ως Προεστώς, να παιδεύης αταξίας δεν έχεις αμαρτίαν, καθώς λέγει ο θείος Χρυσόστομος είς το κατά Ματθαίον, Ομιλία ια’. Ότι όποιος δεν θυμώνεται με νόμιμον αιτίαν αμαρτάνει. Η γάρ άλογος υπομονή σπέρνει εγκλήματα, τρέφει την αμέλειαν, και παρακινά είς το πονηρόν, ού μόνον τους κακούς, αλλά και τους αγαθούς.
Καλός θυμός είναι, όταν ιδής τινά να αμαρτάνη φανερά με καταφρόνησιν του Ιερού νόμου, και θυμωθείς κατ’ αυτού, να τον παιδεύσης λόγου χάριν, όταν δουλεύουσι την Εορτήν, και ελέγξης τους, ή να χορεύουν είς τον ναόν του Κυρίου, και να τους δείρης, καθώς έκαμε και αυτός ο Δεσπότης, και έδειρε με το φραγγέλιον τους πωλούντας είς τον ναόν, και άλλα τοιαύτα.»
Ο θυμός μας πρέπει να στρέφεται κατά των παθών και των δαιμόνων που μας πολεμούν.
Ο λαβών δικαίαν αφορμήν και μη οργιζόμενος, ανήθικος εστί. Αριστοτέλης.
Οι αξιώσεις μας μέσο της άσκησης στην τέχνη δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα όρια του μέτρου διότι μετά ελλοχεύουν άλλοι κίνδυνοι που σφετερίζονται μια ουσιαστικότερη προσδοκία μας την σωτηρία της ψυχής.
Η αληθινή μάχη και ο πόλεμος για εμάς τους Ορθοδόξους Έλληνες είναι αόρατος, και όπως αναφέρει και όσιος Νικόδημος στο προοίμιον του άφταστου εγχειριδίου του πολεμιστή ‘Αόρατος πόλεμος’
«ότι ούκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τάς αρχάς, προς τάς εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις»
Εφεσίους 6:12.
Εμβαθύνετε στην πρακτική των τεσσάρων γενικών αρετών, φρόνηση, σωφροσύνη, δικαιοσύνη, ανδρεία, και εμπεδώστε βιωματικά την σοφία, πίστη, ελπίδα και αγάπη και μην ξεχνάτε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι δημιουργημένοι κατ’ εικόνα του Θεού.
«ου γαρ το παίειν και το ετρώσκεσθαι ανδρείαν ενόμιζαν»…
ο ξυλοδαρμός και ο τραυματισμός δεν θεωρούνται γνωρίσματα της ανδρείας…
Δίων
Κώδικας ηθικής
Η πρακτική εκπαίδευση στις τακτικές του συστήματος άοπλης μάχης σώμα με σώμα καθώς και η οπλομαχία έχει ως βασικό σκοπό την ψυχοσωματική άσκηση του ατόμου μέσα από την πειθαρχία και την υπομονή που χρειάζεται για να αντέξει στην συγκεκριμένη μέθοδο άσκησης. Ο πόνος η υπομονή και η εξάντληση του σώματος ανυψώνει το πνεύμα του ανθρώπου και ενδυναμώνει την ψυχή ως προς την άμυνα σε εμπάθειες.
Πρέπει να έχετε πάντα στο μυαλό σας ότι η άσκηση σε τέχνες και συστήματα στην μαχητική ατραπό δεν είναι σωστό να γίνει αυτοσκοπός, αλλά το μέσον για την επίτευξη του στόχου μας. Η εμμονή μας για οτιδήποτε πέραν της προσωπικής μας πορείας προς τον Θεό, μπορεί να γίνει εμπόδιο και παγίδα στην εσωτερική μας αναζήτηση και στην πρόοδο του πνευματικού μας αγώνα. Προσπαθήστε εάν αυτό είναι εφικτό η άσκηση στις μαχητικές, και όχι πολεμικές, τέχνες να είναι ένα ακόμα όπλο στην ζωή σας.
Εν τέλει ο λόγος του Θεού θα πρέπει είναι η βάση κάθε ενασχόλησης του ανθρώπου, και αν δεν συμπίπτει με αυτήν τότε καταργείται η ενασχόληση.
Η αρχή που πρέπει να έχουμε κατά νου μας είναι το «εδώ και σήμερα», για αυτό το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή μας είναι να είμαστε ευτυχισμένοι, για όσα έχουμε από τον Θεό, κάθε μέρα και κάθε στιγμή προσπαθώντας να κάνουμε και τους άλλους όσο μπορούμε ευτυχισμένους ζώντας την κάθε μέρα σαν την τελευταία μας, αρεστοί στον Θεό και όχι στους ανθρώπους.
«Πάσα γαρ εργασία σωματική τε και πνευματική, μη έχουσα πόνον ή κόπον, ουδέποτε καρποφορεί τω ταύτην μετερχομένω, ότι βιαστή εστίν η Βασιλεία των ουρανών και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν, βίαν ειπών την του σώματος εν πάσιν έπιπονον άσκησιν» Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
«Δεν υπάρχει συναγωνισμός και αγώνες στο δρόμο του αληθινού μαχητή, μόνο μάχες μέχρι θανάτου»
“ή ταν ή επί τας”
Εσωτερική αναπνοή
Υπάρχουν παραδόσεις και δοξασίες ανά τον κόσμο περί της αναπνοής και της χρήσης αυτής μέσω πρακτικών εσωτερικών ασκήσεων και διαλογισμού για την απόκτηση ιδιαίτερων ικανοτήτων που εκ των αποτελεσμάτων τους είναι ξεκάθαρο ότι κινούνται ανθρωποκεντρικά, εστιαζόμενοι σε ανθρώπινα κέντρα του σώματος, και αποσκοπούν στην παρά φύση “τελειότητα” της εν δυνάμει Θέωσης κάνοντας χρήση της εγωκεντρικής ενέργειας του ιδίου του ατόμου, δια μέσου της ζωτικής βιοενέργειας.
«Ψευδοδιδασκλάλων το τοιούτον και απατεώνων, οις ουδέ πείθεσθαι χρή, αλλ’ εκκλίνειν, ως εγχωρούν, και αποδιϊστασθαι, ίνα μή και δόξωμεν κακόν τι της τούτων συνουσίας παραπολαύειν»
Στον αντίποδα αυτών υπάρχει η αναπνοή στην Ορθόδοξη πίστη μας ως δευτερεύων βοηθητικό στοιχείο της ευχής του Κυρίου και της νοεράς καρδιακής προσευχής, Θεοκεντρικός εσωτερισμός, που σκοπό έχει την προσέλκυση της ενέργειας της Θείας Χάριτος και με Θεοανθρωποκεντρικό πάντα χαρακτήρα έως την υπέρ φύσιν τελείωση, και την κατά χάριν Θέωση.
Στην ορθόδοξη παράδοση μας ο σκοπός της νοεράς καρδιακής προσευχής και άσκησης κινείται από το πρακτικό μέρος προς την Θεωρία και την Ένθεη Θέαση, και όχι αντιστρόφως από την θεωρία στην πράξη και από εκεί στην πραγμάτωση δια μέσου του ανθρωπίνου σώματος με την βοήθεια αναπνευστικών ασκήσεων, και όχι μόνο, με τα γνωστά οφθαλμό-λάγνα αποτελέσματα. Η πορεία για την ορθόδοξη άσκηση έχει την ακολουθία: ταπείνωση, μετάνοια, εξομολόγηση, κανόνας-επιτίμιο, Θεία κοινωνία-ευχαριστία, καρδιακή νοερά προσευχή, θεωρία, θέαση, και τέλος την υπέρ φύσιν κατά χάριν Θέωση, την Θεία μέθεξη και την σωτηρία, δια της ανθρωποθυσίας διότι η ορθοδοξία απαιτεί ορθοπραξία. Όλα αυτά συμβαίνουν πάντα με την βοήθεια και δωρεά του Θεού και ουδέποτε με την δική μας και μόνο προσπάθεια.
“ουδεις δυναται ελθειν προς με εαν μη ο πατηρ ο πεμψας με ελκυση αυτον”.
Κατά Ιωάννην 6, 44
Η βασική προϋπόθεση για την άσκηση στην νοερά καρδιακή προσευχή είναι να βρίσκεται ο άνθρωπος ενεργά εντός των μυστηρίων της Ορθοδόξου εκκλησίας και να έχει πεπειραμένο πνευματικό οδηγό με χάρη και διάκριση με βιώματα στην μυστική Θεολογία για να πορεύεται εκ του ασφαλούς την οδό της σωτηρίας και της ζωής. Για την άσκηση στην νεορά καρδιακή προσευχή δεν αρκεί η λογική και θέληση αλλά χρειάζεται και η άνοδος στην κλίμακα των αρετών. Οι Πατέρες επισημαίνουν ότι είναι αναγκαία η συμμετοχή όλου του είναι σε αυτή και την ονομάζουν έντεχνη ενέργεια της προσευχής, την οποία διδάσκουν ανάλογα με την πνευματική πρόοδο και κατάσταση σε τέσσερα κυρίως στάδια με πρώτο την προφορική ευχή του Κυρίου που είναι για όλους εμάς τους αρχάριους μοναχούς και λαϊκούς η βάση για το δεύτερο στάδιο της προσευχής με τον ενδιάθετο λόγο.
Το τρίτο στάδιο της νοεράς πλέον προσευχής είναι δωρεά της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση. Και το τέταρτο στάδιο της καρδιακής προσευχής όπου η ευχή ενεργεί εντός της καρδιάς του προσευχόμενου αδιαλείπτως…
Η αναπνοή σε βιολογικό επίπεδο είναι το βασικό στοιχείο για την ύπαρξη της ζωής, και αν αυτή ασκείται με σωστό τρόπο μπορεί να προσφέρει μια καλύτερη ζωτικότητα και ισορροπία στο ανθρώπινο σώμα. Είναι το πρώτο πράγμα που κάνει ένα βρέφος όταν βγαίνει από την μήτρα της μητέρας του εισπνέοντας και το τελευταίο πράγμα που κάνει ο άνθρωπος πριν αναχώρηση για την αιώνια ζωή αφήνοντας την τελευταία του πνοή.
Έχει ουσιαστικό ρόλο στην αντοχή του πόνου από χτυπήματα καθώς και από τεχνικές ελέγχου και είναι το φυσικό κλειδί που έχουμε για την διαχείριση της συγκέντρωσης του γαλακτικού οξέος που σταδιακά συσσωρεύετε στους μυς κατά την άσκηση συντελώντας στην οξείδωση τους.
Και σε αυτό τον τομέα χρειάζεται έμπειρος οδηγός που να γνωρίζει την άσκηση στην εσωτερική αναπνοή και να μην στηρίζετε μόνο σε γνώσεις φυσιολογίας και ιατρικής αλλά και Θεολογίας προκειμένου να στηρίξει τον ασκούμενο σε πιθανά παραστρατήματα και πλάνες.
Η θόλωση του νου από τα πάθη μας και την πλάνη, μας οδήγησε πολλές φορές στην παρερμηνεία του “η γάρ βασιλεία των ουρανών εντός ημών εστίν” σύμφωνα πάντοτε με το κοσμικό φρόνημα και συμφέρον μας.
Ο άνθρωπος στην σύγχρονη κοινωνία έχει μάθει να επαναπαύεται και να εμπιστεύεται τον λογισμό του με βάση τις ακαδημαϊκές γνώσεις και σπουδές που έχει λάβει, και με ολέθριο αποτέλεσμα την αποδοχή της δικής του λογικής, βάση μόρφωσης, ως απόλυτης και αλάθητης αλήθειας, αδυνατώντας να δεχτεί και να κατανοήσει την μία απόλυτη βιωματική και αποκεκαλυμμένη αλήθεια και αδιαφορώντας για την φωνή της συνειδήσεως του.
«η γαρ σοφια του κοσμου τουτου μωρια παρα τω θεω εστιν γεγραπται γαρ ο δρασσομενος τους σοφους εν τη πανουργια αυτων».
Προς Κορινθίους Α 3:19
Η Ορθοδοξία δεν είναι ανθρωποποίητο κατασκεύασμα ή οργάνωση ανθρώπων, κάποιο φιλοσοφικό ή ιδεολογικό σύστημα, δεν είναι θρησκεία με τη συνήθη έννοια του όρου, διότι κατά τον αείμνηστο πρωτοπρεσβύτερο Ιωάννη Ρωμανίδη η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια η δε ορθοδοξία η θεραπεία της. Είναι Θεανθρώπινο καθίδρυμα και Σώμα του Ζώντος Χριστού του μοναδικού Σωτήρα του κόσμου. Ο Ίδιος ο Κύριος μας ξεκαθάρισε την αλήθεια για την οδό της σωτηρία μας:
«Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή, ουδείς έρχεται πρός τον πατέρα εί μή δι’ εμού».
Κατά Ιωάννην. 14,6
«ότι χωρίς εμού ού δύνασθε ποιείν ουδέν»
Κατά Ιωάννην 15,5
Ο Πυγμάχος των Θερμών, έργο του Λυσίππου.
Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας Ευλαμπίου Ι. Άγγελος Μονοζυγάνθρωπος® Αθήνα 2014 © Copyrights. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή όλης της παρούσας ύλης χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Με επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων.
Ο Πυγμάχος των Θερμών, έργο του Λύσιππου
AGOGE CALISTHENICS® 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.